Γεννήθηκε την 18η Δεκεμβρίου το 1948 στην Κάτω Ζώδια. Ήταν το τρίτο κατά σειρά παιδί από τα πέντε αδέλφια της οικογένειας του μ.Γεώργιου Χατζήχριστοδούλου και της μ.Ευρυδίκης Χατζιηνικολάου. Αδέλφια του ο Αντρέας, ο Νίκος, ο Σόλων και ο Σπύρος.
Μεγάλωσε σε αγροτική οικογένεια στους κάμπους της Ζωδιάτικης γης όπου και διάμενε με την οικογένεια του πριν την εισβολή.
Τελείωσε δημοτικό στο Αρρεναγωγείο της Ζώδιας και συνέχισε την φοίτηση του στο Γυμνάσιο Μόρφου. Στην συνέχεια φοίτησε στο Εμπορικό Κολλέγιο Λευκωσίας, ιδιωτική εμπορική Σχολή Μέσης Εκπαίδευσης. Αποφοίτησε το σχολικό έτος 1966-67, με βαθμό “Καλώς” και διαγωγή “κοσμιωτάτη”
Ο Χριστάκης, όπως τον αποκαλούσαν οι δικοί του και οι φίλοι του ήταν όμορφος δουλευταράς, φιλήσυχος και υπερευαίσθητος νέος, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τον καθένα ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης και τη νεανικής αγνότητας. Ήταν λεβεντόπαιδο με όλη τη σημασία της λέξης και στο παράστημα και στην ψυχή.
Τον Ιούλιο του 1967 σε ηλικία 19 ετών θα καταταγεί στο Κ.Ε.Ν. Μόρφου για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία με ΑΣΜ13691 και στην συνέχεια θα τοποθετηθεί στο Πυροβολικό.
Επιλέχτηκε για δόκιμος αξιωματικός και μεταφέρθηκε στην Ελλάδα για εκπαίδευση. Εισήχθη στην Στρατιωτική σχολή εφέδρων Αξιωματικών Πυροβολικού της Ελλάδος στο Μεγάλο Πεύκο στην Αθήνα όπου αποφοιτά και αργότερα επιστρέφει στην Κύπρο. Μετά το πέρας της βασικής του εκπαίδευση στην Σχολή Πυροβολικού, υπηρετεί την θητεία του ως Δ.Ε.Α. Πυροβολικού στην 195 ΜΕΑ/ΑΠ με έδρα την Αθαλάσσα (Στρατόπεδο Χρίστου Σαμάρα). Απολύεται από την Εθνική Φρουρά με τον βαθμό του έφεδρου Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού τον Ιούλιο του 1969.
Μεγάλωσε σε αγροτική οικογένεια στους κάμπους της Ζωδιάτικης γης όπου και διάμενε με την οικογένεια του πριν την εισβολή.
Τελείωσε δημοτικό στο Αρρεναγωγείο της Ζώδιας και συνέχισε την φοίτηση του στο Γυμνάσιο Μόρφου. Στην συνέχεια φοίτησε στο Εμπορικό Κολλέγιο Λευκωσίας, ιδιωτική εμπορική Σχολή Μέσης Εκπαίδευσης. Αποφοίτησε το σχολικό έτος 1966-67, με βαθμό “Καλώς” και διαγωγή “κοσμιωτάτη”
Ο Χριστάκης, όπως τον αποκαλούσαν οι δικοί του και οι φίλοι του ήταν όμορφος δουλευταράς, φιλήσυχος και υπερευαίσθητος νέος, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει τον καθένα ήταν η προσωποποίηση της καλοσύνης και τη νεανικής αγνότητας. Ήταν λεβεντόπαιδο με όλη τη σημασία της λέξης και στο παράστημα και στην ψυχή.
Τον Ιούλιο του 1967 σε ηλικία 19 ετών θα καταταγεί στο Κ.Ε.Ν. Μόρφου για να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία με ΑΣΜ13691 και στην συνέχεια θα τοποθετηθεί στο Πυροβολικό.
Επιλέχτηκε για δόκιμος αξιωματικός και μεταφέρθηκε στην Ελλάδα για εκπαίδευση. Εισήχθη στην Στρατιωτική σχολή εφέδρων Αξιωματικών Πυροβολικού της Ελλάδος στο Μεγάλο Πεύκο στην Αθήνα όπου αποφοιτά και αργότερα επιστρέφει στην Κύπρο. Μετά το πέρας της βασικής του εκπαίδευση στην Σχολή Πυροβολικού, υπηρετεί την θητεία του ως Δ.Ε.Α. Πυροβολικού στην 195 ΜΕΑ/ΑΠ με έδρα την Αθαλάσσα (Στρατόπεδο Χρίστου Σαμάρα). Απολύεται από την Εθνική Φρουρά με τον βαθμό του έφεδρου Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού τον Ιούλιο του 1969.
Μετά την εκπλήρωση της στρατιωτικής του θητείας θα εργαστεί στις ταχυδρομικές υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αρχικά ως έκτακτος και αργότερα μονιμοποιείται. Τον Δεκέμβριο του 1973 δίνει κυβερνητικές εξετάσεις και επιτυγχάνει στο Αστυνομικό Σώμα και το Ταχυδρομείο. Θα επιλέξει να συνεχίσει να εργάζεται στις Ταχυδρομικές Υπηρεσίες.
Τα χρόνια κυλούν γοργά και το μαύρο καλοκαίρι της καταστροφής δεν άργησε να έρθει.
Αθεράπευτα πατριώτης, χωρίς κανένα δισταγμό ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της πατρίδας μέσω ραδιοφώνου για επιστράτευση το Σάββατο της 20ης Ιουλίου το 1974, ημέρα έναρξης της πρώτης φάσης της Τουρκικής εισβολής, σε ηλικία 26 ετών.
Κατατάγηκε μαζί με τον αδελφό του Νίκο στην ΙΙΑΤΔ περιοχή Μόρφου, για να υπερασπίσει την πατρίδα που καιγόταν από τα αεροπλάνα που βομβάρδιζαν ανηλεώς.
Ο Διοικητής της περιοχής, του ανέφερε όπως καταταγεί στην Μονάδα που υπηρέτησε, δηλαδή την 195 Μοίρα Πυροβολικού. Τις πρώτες πρωινές ώρες της 20ης Ιουλίου, το στρατόπεδο Πυροβολικού στην Αθαλάσσα (έδρα της 195 Μ.Ε.Α./Α.Π., 185 Μ.Π.Π. και 189 Μ.Π.Π.), δέχτηκε ανελέητο βομβαρδισμό από τουρκικά αεροσκάφη. Αποτέλεσμα αυτού, είχε την διάταξη της 195 στους χώρους διασποράς και την μετάταξη των εφέδρων στα εφεδρικά σώματα. Την ίδια ημέρα του ζητήθηκε να καταταγεί στο 301 Τάγμα Επιστράτευσης, με έδρα το Γυμνάσιο Κύκκου. Το 301 αποτελούμενο από 300 περίπου εφέδρους, οργανώθηκε σε 3 Λόχους και στελεχώθηκε από τους πρώην Λοχαγούς του εφεδρικού σώματος της Αστυνομίας. Ο Χριστάκης ήταν διμοιρίτης στον 1ο Λόχο του το 301 Τάγματος Επιστράτων
Μετά από μια ανώμαλη και ανορθόδοξη επιστράτευση του τάγματος (στους περίγυρο χώρους διασποράς του 9ου Τ.Σ. στα ελαιόδεντρα πέριξ του Γυμνασίου και της Μονής Κύκκου και γύρω στο απόγευμα, έγινε συγκρότηση του Τάγματος.
Ο εξοπλισμός που δόθηκε στους εφέδρους ήταν ελλείπεις από κάθε άποψη. Τα μεσάνυχτα οι έφεδροι του 301 μεταφέρθηκαν με φορτηγά στην περιοχή του Αγίου Ερμολάου για ενίσχυση και υποστήριξη του 231 Τ.Π. και εδραίωση στην περιοχή για προστασία του θύλακα Λευκωσίας-Τέμπλου. Ανατολικά βρισκόντουσαν τα τούρκικα χωριά Φώττα-Κρινή-Πιλέρι και το ζωτικής σημασίας ύψωμα Καλαμπάκι που δέσποζε της περιοχής, όπου υπήρχε τ/κ πολυβολείο από το 1963.
Η 21η Ιουλίου ξημερώνει. Η πρώτη διαταγή για κατάληψη του Τ/κ χωριού Φώττας αναβάλλεται. Δίνεται νέα διαταγή να πορευτούνε σε φάλαγγα κατ’ άνδρα και να διαμοιραστούνε στα παρακείμενα πλευρικά υψώματα πέριξ του υψ. Καλαμπάκι και των Φυλακίων 2 και 3.
Στις 22 Ιουλίου γίνεται επιχείρηση κατάληψης του υψώματος Καλαμπάκι και προσπάθεια απεγκλωβισμού διμοιρίας του Λόχου Τσαγγάρη που καθηλώθηκε εφόσον διατάχτηκε να απελευθερώσει διμοιρία του 231 που εγκλωβίστηκε στα Τ/κ χωριά Κρινή-Πιλέρι.
Στις 23 Ιουλίου γίνεται οριστική κατάληψη του υψώματος Καλαμπάκι και εδραιωποίηση στην περιοχή. Μεταξύ της 24ης και 25ης Ιουλίου ακολουθεί περίοδος εκεχειρίας και αντικατάσταση του Λόχου του 231 στο Καλαμπάκι από εφέδρους του Λόχου Παπακώστα. Παρατηρείτε κινητοποίηση των Τούρκων που αποσκοπούσαν στην Διεύρυνση του Προγεφυρώματος Κερύνειας με τον Τ/κ Θύλακα Λευκωσίας.
Ανήμερα της γιορτής του Αγίου Ερμολάου, την 26η Ιουλίου, το χάραμα του φωτός θα σημάνει το προοίμιο της τελικής μάχης. Γύρω στις 6 το πρωί αρχίζει μαζική επίθεση των Τ/κ από τα ανατολικά που είχαν πλέον ενωθεί με τις τουρκικές δυνάμεις. Η Τουρκική αεροπορία βάλει ριπές κατά πάντων. Αν και οι άντρες του 301 κρατούν τις γραμμές τους μετά δυσκολίας, οι επιθέσεις κορυφώνονται με πυρά καμπύλης τροχιάς όλμων που βάλουν ανά εξάδα και στην συνέχεια με πυρά Τ/Θ, ενώ συνάμα αρχίζει και η ρίψη αλεξιπτωτιστών. Χωρίς ασυρμάτους, πυρομαχικά, πολυβόλα, υποστήριξη Πυροβολικού αφού τα πυροβολά της 198 Πυροβολαρχία Ορεινού Πυροβολικού που ήταν αναπτυγμένη ενδιάμεσα των δύο λόχων του 231 Τ.Π. και της Α’ Πυροβολαρχίας της 183 Μ.Π.Π. και που με την έναρξη του πολέμου και καθ’ όλη τη διάρκειά του έκαναν θραύση, προκαλώντας βαριές απώλειες στον βάρβαρο εισβολέα, ήταν δεσμευμένα και με μοναδικό οπλισμό τα γνωστά Μαρτίνια, το 301 Τ.Ε. ήταν καταδικασμένο. Στο κίνδυνο αφανισμού ολόκληρου του τάγματος διατάζετε σύμπτυξη των ανδρών με την μέθοδο της διολίσθησης και αναδίπλωση προς Σύσκληπο-Λαρνακά Λαπήθου μέσω Πενταδακτύλου.
Υπό την αλληλοκάλυψη μεταξύ των διμοιριών με πλευρικά πυρά και των ανδρών που επάνδρωναν το Καλαμπάκι διαφεύγει η διμοιρία εφεδρείας μέσω της Φάρμας Μπέλαπαϊς-Λαρνακά της Λαπήθου-Αγριδάκι. Οι υπόλοιποι έφεδροι του 301 αναδιπλώνονται ακολουθώντας πιο δύσκολο δρόμο και κατάφεραν να συναντηθούν με τους υπόλοιπους στον Κοντεμένο. Οι 6 έφεδροι που επάνδρωναν το Καλαμπάκι πέφτουν νεκροί.
Ακολουθεί η προέλαση Τ/Θ Μ48 και η κατάληψη της αμυντικής γραμμής του 231. Συνεχίζουν προς τον Άγιο Ερμόλαο και ακινητοποιούνται. 1 Τ/Θ οδεύει προς το προωθημένο όρυγμα του Φ.3. και εγκλωβίζει τους εφέδρους. Καταγράφεται η σύλληψη τους μέσα από μαρτυρίες και έγγραφα.
Όσοι έφεδροι βρίσκονταν πέριξ των Φ2 και Φ3 και δεν κατάφεραν να απαγκιστρωθούν για να διευκολυνθεί η σύμπτυξη τους προ τον Πενταδάκτυλο, προσπάθησαν να διαφύγουν προς Νότο. Όσοι διέφυγαν έγκυρα επέζησαν. Οι υπόλοιποι που παρέμειναν μέχρι την τελευταία στιγμή κτυπήθηκαν από τους όλμους.
Ο Εφέδρος Ανθυπολοχαγος (ΠΒ) Χριστόδουλου Γ. Χατζηχριστοδούλου θυσιάστηκε 26η Ιουλίου 1974 αφού παρέμεινε στις άνισες μάχες με τους Τούρκους Εισβολείς στην περιοχή Αγίου Ερομλάου-Κλαμπάκι και έκτοτε κατέστη αγνοούμενος μέχρι αποδείξεως του εναντίου στην διάρκεια μισού αιώνα.
Τα ελάχιστα Μαρτυρικά Οστά που εντοπίστηκαν μαζί με τα οστά άλλων αγνοουμένων που θυσιάστηκαν με το 301 Τ.Ε. σε παρακείμενο χωράφι στο χωματόδρομο Αγίου Ερμολάου-Φώττας κοντά στο Φ2 και ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο DNA.
Η πατρίδα τον αποχαιρετά με τιμές ήρωα και τον κατευοδώνει στο μεγάλο ταξίδι με το οποίο ολοκληρώνεται η πορεία του προς την αθανασία. Η κηδεία του ήρωα τελέσθηκε με στρατιωτικές τιμές ήρωα την 24η Ιουνίου 2018 στον ιερό ναό Αγίου Παντελεήμονα Μακεδονίτισσας, προϊσταμένου του ομοχώριου του Ήρωα, εκ Ζώδιας, Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου. Με τιμητικούς παραστάτες της λειψανοθήκης του ήρωα, καθ’ όλη τη διάρκεια της νεκρώσιμης ακολουθίας, τέσσερεις νεαρούς υπηρετούντες Ανθυπολοχαγούς της Εθνικής Φρουράς.
Ο Χριστόδουλος είναι ένας εκ των ηρώων του Πυροβολικού που πολέμησαν το 1974 σε άλλα σώματα της Εθνικής Φρουράς στις άνισες μάχες με τους Τούρκους Εισβολείς και τα ονόματα των οποίων δεν καταγράφονται στα αρχεία της Ε.Φ. ως θυσιασθέντων και αγνοουμένων του Πυροβολικού.
Ο Χριστόδουλος είναι ένας εκ των ηρώων του Πυροβολικού που πολέμησαν το 1974 σε άλλα σώματα της Εθνικής Φρουράς στις άνισες μάχες με τους Τούρκους Εισβολείς και τα ονόματα των οποίων δεν καταγράφονται στα αρχεία της Ε.Φ. ως θυσιασθέντων και αγνοουμένων του Πυροβολικού.