Με μια εξαιρετικά οργανωμένη τελετή που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της περασμένης Παρασκευή, 14 Δεκεμβρίου 2018, στηΔημοσιογραφική Εστία στη Λευκωσία, γιορτάστηκαν τα 20 χρόνια από την ίδρυση τουΠαγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους, ο Υπουργός Οικονομικών κύριος Χάρης Γεωργιάδης εκπροσωπώντας την Αυτού Εξοχότητατον Προέδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κύριο Νίκο Αναστασιάδη, ο Αρχιμανδρίτης Τριφύλλιος εκπροσωπώντας την Αυτού Μακαριότητα τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομο Β’, βουλευτές και εκπρόσωποι κοινοβουλευτικών κομμάτων, ο ευρωβουλευτής κύριος Κώστας Μαυρίδης, εκπρόσωπος της Πρεσβείας της Ελλάδος, Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι, εν ενεργεία και απόστρατοι αξιωματικοί, μέλη των οικογενειών των Ηρώων του Πυροβολικού και πέραν των 200 εφέδρων πυροβολητών και φίλων τουΣυνδέσμου μας.
Το χαιρετισμό του Προέδρου της Δημοκρατίας εκφώνησε ο έντιμος Υπουργός Οικονομικών κύριος Χάρης Γεωργιάδης και το χαιρετισμό του Αρχιεπισκόπου Κύπρου ο Αρχιμανδρίτης Τριφύλλιος. Χαιρετισμό εκφώνησε επίσης ο Πρόεδρος της επιτροπής Άμυνας της Βουλής των Αντιπροσώπων βουλευτής κύριος Μαρίνος Σιζόπουλος, καθώς και ο Αντιστράτηγος εν αποστρατεία κύριος ΑλέξανδροςΜιχαηλίδης εκ μέρους των αποστράτων αξιωματικών του Πυροβολικού. Ομιλία εκφώνησε επίσης ο δημοσιογράφος και αγωνιστής Λάζαρος Μαύρος. Αναφορά στο Χρονικό των 20χρόνων του Συνδέσμου μας ανέγνωσε ο Φιλόλογος και έφεδρος ΥπολοχαγόςΠυροβολικού κύριος Νίκος Ορφανίδης. Ομιλία εκφώνησε επίσης ο Πρόεδρος του Συνδέσμου μας κύριος Σταύρος Ανδρέου. Καθ’ όλη τη διάρκεια του εορτασμού, εντός της αίθουσας προβάλλονταν φωτογραφίες από τα γεγονότα ορόσημα του Συνδέσμου καθώς και από τελετές και εορτασμούς που ο Σύνδεσμος μας οργάνωσε τα 20 αυτά χρόνια καθώς και από αριθμό δραστηριοτήτων του Συνδέσμου. Στην είσοδο της Δημοσιογραφικής Εστίας παρουσιάστηκε επίσης έκθεση φωτογραφιών. Ο εορτασμός έκλεισε με δεξίωση πουπαρατέθηκε προς τους παρευρισκόμενους.
Νίκος Ὀρφανίδης
ΓΙΑ ΤΟ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ
20 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ
ΤΟΥ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΦΕΔΡΩΝ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ
Σκέφτομαι, τί θά ’πρεπε νὰ πῶ καὶ τί νὰ καταθέσω, καθὼς προσκλήθηκα ἀπόψε νὰ μιλήσω γιὰ τὸν Παγκύπριο Σύνδεσμο Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ καὶ τὴ δράση καὶ ἱστορία του καὶ συνακόλουθα γιὰ τὸ Πυροβολικό, τὶς μέρες τοῦ πολέμου καὶ ὅσα ἀκολούθησαν. Γιὰ τὴν ἱστορία καὶ τὶς μνῆμες του. Κι αὐτὲς ποὺ ἐμεῖς κουβαλοῦμε διὰ βίου, ἐπωδύνως καὶ συντριπτικῶς. Ἔτσι, σὲ καιροὺς γενικῆς ἀλλοτρίωσης καὶ ἀποχαύνωσης, ὅταν πιὰ κανεὶς δὲν θέλει οὔτε νὰ μιλᾶ κι οὔτε νὰ ἀκούει γιὰ πολέμους καὶ ἐπιχειρήσεις καὶ ἡρωϊκὰ κατορθώματα τί νὰ ποῦμε πιὰ ἐμεῖς; Κι ἂς μᾶς ἀκουμπᾶ σχεδὸν ἡ σκόνη καὶ ὁ κουρνιαχτὸς τοῦ πολέμου καὶ τῆς σφαγῆς καὶ τοῦ θανάτου. Κι ἂς μᾶς περισφίγγει αὐτὸς ὁ κλοιὸς ἀπὸ ὅλες τὶς γύρω χῶρες. Κι ἂς μᾶς ἔρχονται κι οἱ ἰαχὲς καὶ οἱ κραυγὲς καὶ οἱ ἀπειλὲς τῆς Τουρκίας. Κι ἂς ἔχουμε τὴν πατρίδα μας κατεχόμενη, μὲ τὴν παρουσία ἑνὸς τεράστιου ὄγκου στρατιωτικῆς παρουσίας ἐφιαλτικῆς. Κανεὶς δὲν θέλει νὰ θυμᾶται αὐτὰ ποὺ τὸν πονοῦν. Κι ἡ εἰρήνη ἦταν καὶ παραμένει τὸ μέγιστο ζητούμενο καὶ ἀγαθόν.
Σκέφτομαι ὅμως, ἀπὸ τὴν ἄλλη, κι ἐκεῖνο τὸ «si vis pacem, pare bellum» τῶν Λατίνων. Καὶ τὸ ἄλλο, τὸ φιλοσοφικότερον, τοῦ Ἡρακλείτου, «Πόλεμος πάντων μὲν πατὴρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε, τοὺς δὲ ἐλευθέρους» κτλ. Αὐτὰ στὸ ἔργο του «Περὶ Φύσεως», στὰ μέτρα τῆς κοσμολογίας. Ἔτσι, γιὰ νὰ ἰσορροποῦμε ἱστορικῶς εἰς τὸ μέσον τοῦ πολέμου καὶ τῆς εἰρήνης.
Σκέφτομαι, πὼς σ’ αὐτοὺς τοὺς καιροὺς τῆς καθολικῆς ἀθλιότητος θὰ πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ἀγαπᾶμε τὴν πατρίδα μας. Καὶ νὰ τὴν ὑπερασπιζόμαστε. Ἕως θανάτου. Ἔτσι διδακτήκαμε ἄλλοτε κι ἂς τό ’χουμε πιὰ ξεχάσει, παραδομένοι στὸν προδευτικὸ οἶστρο μας. Μοῦ ἔρχεται, ἔτσι, κι ἐκεῖνο τοῦ Μακρυγιάννη: «Κι’ ὅσο ἀγαπῶ τὴν πατρίδα μου δὲν ἀγαπῶ ἄλλο τίποτας. Ναρθῆ ἕνας νὰ μοῦ εἰπῆ ὅτι θὰ πάγη ὀμπρὸς ἡ πατρίδα, στέργομαι νὰ μοῦ βγάλη καὶ τὰ δυό μου μάτια. Ὅτι ἂν εἶμαι στραβός, καὶ ἡ πατρίδα μου καλά, μὲ θρέφει· ἂν εἶναι ἡ πατρίδα μου ἀχαμνά, δέκα μάτια νἂχω, στραβὸς θανὰ εἶμαι. Ὅτι σ΄ αὐτείνη θὰ ζήσω, δὲν ἔχω σκοπὸν νὰ πάγω ἀλλοῦ».
Κι ἀκόμα αὐτὸ ποὺ ζήτησε νὰ ἀναγραφεῖ στὸν τάφο του ὁ σπουδαιότερος τῶν τραγικῶν ποιητῶν ὁ Αἱσχύλος. Αὐτὸ τὸ παράδοξο γιὰ τοὺς νεοτέρους. Ὄχι ὅτι ὑπῆρξε κορυφαῖος τραγικὸς ποιητής, ἀλλὰ τὸ ὅτι ὑπερασπίστηκε, τὴν κρίσιμη ὥρα, τὴν πατρίδα του:
«Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεῦθει
μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας·
ἀλκὴν δ’ εὐδόκιμον Mαραθώνιον ἄλσος ἄν εἴποι
καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος.»
Καὶ σὲ μετάφραση:
«Τὸν γιὸ τοῦ Εὐφορίωνα τὸν Ἀθηναῖο Αἰσχύλο
κρύβει νεκρὸν τὸ μνῆμα αὐτὸ τῆς Γέλας μὲ τὰ στάρια·
τὴν ἄξια νιότη του θὰ εἰπεῖ τοῦ Μαραθώνα τὸ ἄλσος
κι ὁ Μῆδος ὁ ἀκούρευτος ὁποὺ καλὰ τὴν ξέρει.
Ἔτσι εἰσαγωγικά, «γιὰ νὰ ξέρουμε ποῦ πατοῦμε καὶ ποῦ πηγαίνουμε», γιὰ νὰ παραφράσω τὸ λόγο τοῦ γνωστοῦ ἄσματος τοῦ Διονύση Σαββόπουλου, ποὺ μιλᾶ, πέραν τῶν ἄλλων, γιὰ τὸν ἔρωτα τῆς πατρίδας.
Σὲ καιροὺς θανάτου καὶ σφαγῆς καὶ καταστροφῆς, ἐκεῖνο ποὺ φυσικῶς μᾶς ἀκολουθεῖ καὶ μᾶς συνοδεύει εἶναι ἡ σιωπή. Ἐνώπιον τοῦ θανάτου καὶ τὰ ἔρημα τοπία του, ὀφείλουμε ὅλοι νὰ τηροῦμε σιγήν. Μακρὰν τῆς ὅποιας φλυαρίας. Γιατὶ ἀθλιότερον πάντων εἶναι ἡ κενὴ ρητορικὴ πολλὲς φορὲς καὶ ὁ ὅποιος ξύλινος λόγος, ποὺ καθίσταται ἐντέλει ἐφιαλτικός.
Θέλω νὰ πιστεύω καὶ ἔτσι αἰσθάνομαι, 44 τόσα χρόνια μετὰ τὸ ’74, πὼς ἐμεῖς τοῦ Πυροβολικοῦ καὶ οἱ ἄλλοι ποὺ ὑπηρετήσαμε στὶς μέρες τοῦ πολέμου πορευτήκαμε μὲ εὐπρέπεια καὶ ἀξιοπρέπεια καὶ ἔντιμη σιωπή, ἐνώπιον τῆς φρικιαστικῆς ἱστορίας τοῦ τόπου μας. Σιγὴ πολυβόλων καὶ πυροβόλων καὶ ἀσυρμάτων, ποὺ θὰ ἔλεγαν οἱ στρατιωτικοί. Ὅλα τὰ ἄλλα θὰ ἦσαν ἀχρείαστα.
Ὅμως κάποια στιγμὴ θὰ πρέπει νὰ μιλήσουμε γιὰ τὶς μονάδες τοῦ Πυροβολικοῦ καὶ νὰ ἀναδείξουμε ἐκεῖνο τὸ ἡρωϊκὸ φρόνημα καὶ τὴ θυσία ὅσων στάθηκαν νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν προδομένη καὶ ἄθλια ἢ καλύτερα ἐξαθλιωμένη ἀπὸ τὰ πάθη πατρίδα μας. Καὶ τὸ προδοτικὸ οὕτως ἢ ἄλλως πραξικόπημα ποὺ ἀκολούθησε. Παιδάκια, σχεδόν, ἦσαν οἱ ὑπερασπιστὲς τῆς πατρίδος, οἱ τότε κληρωτοί. Κι ὅσοι ἄλλοι ἔφεδροι βρεθήκαμε στὸ Πυροβολικό, δὲν ἤμαστε μεγαλύτεροι τῶν 25 χρόνων. Ἔτσι, γιὰ νὰ ξέρουμε καὶ νὰ θυμόμαστε.
Καὶ αὐτὸ τὸ ρόλο τῆς ἀνάδειξης τῆς μνήμης ἀποδίδω πέραν τῶν ἄλλων καὶ στοὺς Συνδέσμους τῶν διαφόρων Ὅπλων, ὅπως καὶ στὸν Παγκύπριο Σύνδεσμο Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ. Κι εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀναδείξουμε τὴ δυναμικὴ παρουσία τοῦ Πυροβολικοῦ τὶς μέρες τοῦ πολέμου. Τὸν ὄγκο πυρὸς ποὺ ἔστειλε. Τὴν ἡρωϊκὴ δράση του. Τὶς θυσίες του. Τὸ σθένος ἐκείνων τῶν παιδιῶν, ποὺ στάθηκαν ὄρθια. Ἔτσι γιὰ νὰ δίνονται καὶ νὰ καταλείπονται στοὺς μεταγενεστέρους παραδείγματα καὶ ὑποδείγματα αὐτοθυσίας καὶ θάρρους, ὅταν ὅλα παραπέμπουν καὶ ὁδηγοῦν στὸ φόβο καὶ σὲ μιὰ πρωτοφανῆ ἡττοπάθεια. Καὶ δειλία.
Ἐπιχειρώντας ἀπόψε ἕναν ἀπολογισμὸ τοῦ ἔργου καὶ τῆς εἰκοσαετοῦς δράσης τοῦ Παγκυπρίου Συνδέσμου Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ, ἀρχίζω ἀπὸ μιὰ σειρὰ ἀπὸ ἔργα πρῶτα μιᾶς ἐν Χριστῷ εὐχαριστίας καὶ χάριτος καὶ ἁγιασμοῦ, μὲ τὰ διάσπαρτα στὶς Μονάδες μας παρεκκλήσια τῆς Προστάτιδος τοῦ Πυροβολικοῦ Ἁγίας Βαρβάρας. Σκέφτομαι, πόσο αὐτὰ τὰ ἐκκλησάκια μέσα στὶς Μονάδες μᾶς ἔσκεπαν τότε καὶ μᾶς σκέπουν μέχρι σήμερα. Κι ἀρχίζω ἀπὸ τὶς δικές μου παλαιότατες μνῆμες, ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ἐκκλησάκι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας στὸ Μεγάλο Πεῦκο, στὴ Σχολὴ Πυροβολικοῦ, καὶ τὸ ἄλλο, στὴν ἄλλοτε 189 ΜΠΠ, στὸ ἀλλοτινὸ στρατόπεδο «Χρίστου Σαμάρα», ποὺ τὸ συνάντησα χρόνια μετά. Δὲν ξέρω πόσα ἐκκλησάκια στὴ μνήμη τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, μέσα στὶς μονάδες μας, μᾶς συνοδεύουν. Πόσο μᾶς εὐλογοῦν καὶ μᾶς σκέπουν. Πάντοτε. Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ σ’ ὅλες σχεδὸν τὶς Μονάδες ὑπάρχουν καὶ μᾶς εὐλογοῦν μικροὶ ναΐσκοι εὐλάβειας καὶ προσευχῆς. Εὐτυχῶς.
Στέκομαι, σήμερα, ὅλως ἰδιαιτέρως στὴν μεγάλη ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Βαρβάρας στὸν ἀλλοτινὸ τόπο τῆς 187 ΜΠΠ, στὸ πάρκο τώρα Ἀθαλάσσσης, ἕνα κατόρθωμα ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ καὶ εὐλαβείας τῶν Χριστιανῶν, ποὺ διέσωσε συγχρόνως τὸ μικρὸ ἐκεῖνο ἐκκλησάκι τῆς Μοίρας, ὅπου ψάλλαμε ἄλλοτε, στὴν 187 ΜΠΠ, ἐκεῖ κοντὰ στὸν Ἅγιο Γεώργιο Ἀθαλάσσης. Καὶ δίπλα τὸ ἐκκλησάκι τῆς Παναγίας τῆς Ἐλευθερώτριας. Μαζὶ μὲ ὅλα αὐτὰ καὶ τὸ σύμπλεγμα τοῦ Μνημείου Πεσόντων Πυροβολικοῦ, ποὺ ἡ ἀνέγερσή του ὁλοκληρώθηκε τὸ 2015.
Στέκομαι, ἀκόμα, στὰ μνημεῖα ποὺ μερίμνησε καὶ οἰκοδόμησε, ἔτσι, εἰς δόξαν καὶ τιμὴν τῶν Πυροβολητῶν, ὁ Παγκύπριος Σύνδεσμο Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ. Οἱ ἐναπομείναντες καὶ διασωθέντες Πυροβολητές, γιὰ ὅλους ἐκείνους, ποὺ ὑπερασπίστηκαν τὴν πατρίδα μας καὶ ἔπεσαν μαχόμενοι ἡρωϊκῶς. Ἢ ἀγνοοῦνται, ἔτσι ὅπως χάθηκαν στὰ πεδία τῶν μαχῶν. Μνημεῖα, λοιπόν, τιμῆς. Σκέφτομαι τὴν ἡρωϊκὴ δράση καὶ τὴν τύχη τῶν μονάδων, τὴ Μοῖρα ποὺ χάθηκε στὸν Πενταδάκτυλο, καὶ τὴν πυροβολαρχία ποὺ χάθηκε κι ἐκείνη, μὲ τὴ δεύτερη εἰσβολὴ καὶ τὴν προέλαση τῶν Τούρκων στὸν κάμπο τῆς Μεσαορίας. Γιατί, «ἆθλα γὰρ οἷς κεῖται ἀρετῆς μέγιστα, τοῖς δὲ καὶ ἄνδρες ἄριστοι πολιτεύουσιν», μᾶς ὑποδεικνύει ὁ Θουκυδίδης. «Γιατί, ὅπου ἔχουν θεσμοθετηθεῖ τὰ πιὸ μεγάλα βραβεῖα ἀνδρείας, ἐκεῖ ζοῦν ὡς πολίτες ἄντρες μὲ τὴ μεγαλύτερη ἀρετή.»
Τὸ μνημεῖο παραπέμπει στὴ μνήμη, ποὺ γεμίζει πολλὲς φορὲς τὴ ζωή μας καὶ μᾶς ἀκολουθεῖ μὲ τὴ σημειολογία του καὶ ὅσα ἱστορικῶς ἀποδεσμεύει. Ὡς παράδειγμα. Ἔτσι διαβάζουμε γιὰ τὰ τοῦ Πυροβολικοῦ, πῶς κατέστη δυνατή, μὲ θυσίες οἰκονομικὲς καὶ μὲ τὴ συνδρομὴ τῶν ἐφέδρων ἡ ἀνέγερση πρῶτα τοῦ ἐπιβλητικοῦ ἐκείνου Μνημείου στὸ «Στρατόπεδο Χρήστου Σαμάρα» στὴν Ἀθαλάσσα, ἕνα τόπο ποὺ πέρασα ἄλλοτε, ὄχι μόνο τὴ στρατιωτική μου ὑπηρεσία, ἀλλὰ καὶ βίωσα προσωπικὰ συγκλονιστικῶς ἕνα μέρος τῆς ἐμπειρίας τῆς εἰσβολῆς. Στὴν 189 ΜΠΠ. Ἐκεῖ ποὺ κάποτε πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ὑπηρετήσαμε, ἀλλὰ καὶ ἐκπαιδευτήκαμε. Καὶ παρελαύναμε. Ὑπερηφάνως. Καὶ δεχτήκαμε τὰ πυρὰ καὶ τὶς βόμβες τῶν ἀεροπλάνων. Καὶ ζήσαμε αὐτὰ ποὺ ζήσαμε.
Μέχρι τὴν οἰκοδόμηση μεγάλου μνημείου, ὅλα τὰ μνημόσυνα τῶν ἡρώων Πυροβολητῶν ἐτελοῦντο στοὺς ἱεροὺς ναοὺς τῆς περιοχῆς Ἀθαλάσσας, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες πόλεις καὶ χωριὰ τῆς Κύπρου, μὲ παρόντες πάντοτε τοὺς συγγενεῖς τῶν ἡρώων καὶ τοὺς συμπολεμιστές τους καὶ μὲ ἐκπροσώπηση τῆς ἐπίσημης πολιτείας.
Τὸ πρῶτο επίσημο μνημόσυνο στὸ χῶρο τοῦ ἀνεγερθέντος μνημείου στὸ «Στρατόπεδο Χρήστου Σαμάρα», στὴν Ἀθαλάσσα, καὶ πρὶν ἀπὸ την ἐπίσημη καὶ λαμπρὴ τέλεση τῶν ἀποκαλυπτηρίων του, τελέστηκε, διαβάζουμε σχετικά, την 20ὴ Ιουλίου τοῦ 2004. Τριάντα τόσα χρόνια μετὰ τὴν εἰσβολή. Ἡμερομηνία ὁρόσημο γιὰ τὸν Σύνδεσμο, ὅπως ἀναφἐρεται, ποὺ συστάθηκε τὸ 1998, ἀποτελεῖ ἡ 5η Φεβρουαρίου 2005, ἡμέρα ἀποκαλυπτηρίων τοῦ πιὸ πάνω Μνημείου, ἀπὸ τὸν τότε πρόεδρο της Κυπριακῆς Δημοκρατίας, μακαριστὸ τώρα, Τάσσο Παπαδόπουλο. Μεταξὺ ἄλλων παρόντων, ἔτσι γιὰ τὴν ἱστορία, ὁ Ἀρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγὸς Γεώργιος Ἀντωνακόπουλος, ὁ Αρχηγός ΓΕΕΦ ἀντιστράτηγος Ἀθανάσιος Νικολοδῆμος. Κατά τὴν τελετὴ τῶν ἀποκαλυπτηρίων καὶ τὸ προσκλητήριο πεσόντων, ἀναφέρεται σχετικῶς, ἐρίφθησαν χαιρετιστήριες βολὲς ἀπὸ πυροβόλα, γεγονὸς ποὺ γινόταν γιὰ πρώτη φορὰ στὴν Κύπρο σὲ παρόμοια τελετή.
Τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2005 ἄρχισε ἡ ἀνέγερση τοῦ Μνημείου τῶν πεσόντων τῆς 185 Μοίρας Πεδινοῦ Πυροβολικοῦ καὶ τῆς 184 Πυροβολαρχίας Πεδινοῦ Πυροβολικοῦ, στὸ χῶρο, πού, μέχρι τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974, ἦταν τὸ «Στρατόπεδο Ἀνδρέα Κάρυου», ἕδρα των δύο μονάδων του Πυροβολικοῦ. Ἦταν ἕνας τόπος μαρτυρικός, μὲ τὰ καμένα αὐτοκίνητα, τὰ θυμᾶμαι νὰ καπνίζουν καὶ νὰ καίγονται, ἐκεῖ στὸ δρόμο, ἔξω ἀπὸ τὴν πύλη, στὴ στροφή, πρὶν τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, καὶ τοὺς πρώτους νεκρούς. Τοὺς ἥρωες καὶ μάρτυρες τῶν δύο μονάδων. Ἀνάμεσά τους, σκέφτομαι, κι ὁ παλιὸς συμφοιτητής μου, ἀπὸ τὴν Ἰστιαία Εὐβοίας Γιῶργος Προδρομίδης. Ἦταν τὸ ἐλάχιστο ποὺ μποροῦσε νὰ γίνει, καθὼς τὸ τοπίο ἐξέλιπε, μὲ δεσπόζοντα πιὰ τὰ κτήρια καὶ τὰ οἰκοδομήματα τῶν Φοιτητικῶν Ἑστιῶν τοῦ Πανεπιστημίου Κύπρου. Τὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ Μνημείου τελέστηκαν στὶς 22 Ἰουλίου 2005, ἀπὸ τὸν τότε Υπουργό Ἄμυνας.
Ταυτόχρονα μὲ τὴν ἀνέγερση τοῦ Μνημείου τῶν Ἡρώων τῆς 185 ΜΠΠ καὶ τῆς 184 ΠΠΠ, ἄρχισε καὶ ἡ ἀνέγερση τοῦ Μνημείου τῶν Ἡρώων τῆς 187 Μοίρας Πεδινοῦ Πυροβολικοῦ, στὸ χῶρο τοῦ παλαιοῦ «Στρατοπέδου Δημητράκη Χριστοδούλου», ἐκεῖ, δίπλα στὸ πάρκο τῆς Ἀθαλάσσας, ὅπου ἕδρευε ἄλλοτε ἡ 187 ΜΠΠ, μέχρι τὸ καλοκαίρι του 1974. Κρατάω μέχρι σήμερα στὴ μνήμη τὸ δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὴν 187 ΜΠΠ, τὸ διοικητήριο, τὸ μικρὸ τότε ἐκκλησάκι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, τὸ γήπεδο τῆς ὁρκομωσίας ὅλων ἡμῶν, τῶν τότε νεοσυλλέκτων, στὰ πρῶτα ἐκεῖνα χρόνια. Ἤμαστε στὸ 1967.
Τὸ Μνημεῖο τῶν Ἡρώων τοῦ Πυροβολικοῦ, ποὺ στήθηκε μὲ δαπάνες τοῦ Συνδέσμου καὶ δεσπόζει πλέον στὸν χῶρο, συνιστᾶ συνέχεια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ μνημειακοῦ συγκροτήματος, σὲ χῶρο ποὺ παραχώρησε ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἐπιτροπή, ἐκεῖ στὸ προαύλιο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Βαρβάρας, στὸ Πλατὺ Ἀγλαντζιᾶς. Τὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ Μνημείου τελέστηκαν στὶς 20 Ιουλίου 2015.
Δὲν εἶναι μόνο τὰ πιὸ πάνω μνημεῖα, ποὺ στήθηκαν μὲ πρωτοβουλία καὶ ἐνέργειες τοῦ Συνδέσμου καὶ σὲ συνεργασία μὲ τὴν πολιτεία. Ἦταν καὶ ἡ φιλοτέχνηση τῶν προτομῶν δύο ἡρώων διοικητῶν μονάδων τοῦ Πυροβολικοῦ. Ἔτσι, στὶς 23 Ιουλίου 2009 τελέστηκαν τὰ ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς τοῦ ἥρωα Διοικητῆ τῆς 181 Μοίρας Πεδινοῦ Πυροβολικοῦ Ἀντιστράτηγου Στυλιανοῦ Καλμπουρτζῆ, ποὺ φιλοτέχνησε ὁ γλύπτης Γεώργιος Μαυρογένης καὶ δώρισε ὁ Σύνδεσμος στὴν Ἐθνικὴ Φρουρά. Τὰ ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς, ποὺ στήθηκε στὸ στρατόπεδο ποὺ φέρει τὸ ὄνομα τοῦ ἥρωα Διοικητῆ στὸν Δελίκηπο, τέλεσε ὁ τότε Ὑπουργός Ἄμυνας, μακαριστὸς πλέον, Κώστας Παπακώστας.
Στὶς 4 Δεκεμβρίου 2010, ἡμέρα τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, τελέστηκαν καὶ τὰ ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς τοῦ ἥρωα Διοικητῆ τῆς 173 Μοίρας Ἀντιαρματικοῦ Πυροβολικοῦ, Ἀντιστράτηγου Ἐμμανουήλ Χατζηδάκη, στὸ στρατόπεδο ποὺ φέρει το ὄνομά του, στὴν Ἁγία Βαρβάρα. Τὸ ἔργο φιλοτέχνησε ἐπίσης ὁ γλύπτης Γεώργιος Μαυρογένης καὶ τὸ δώρισε ὁ Σύνδεσμος στὴν Εθνική Φρουρά.
Οἱ δύο προτομὲς παραχωρήθηκαν ἐπίσης από τὸν Παγκύπριο Σύνδεσμο Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ στὶς Ἑλληνικὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις καὶ τοποθετήθηκαν στὴ Σχολὴ Πυροβολικοῦ, στὸ Μεγάλο Πεῦκο. Τὰ ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς τοῦ Ἀντιστρατήγου Καλμπουρτζῆ τελέστηκαν ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, σὲ μιὰ ἐξαιρετικά, ὅπως γράφτηκε, συγκινητικὴ τελετή, στὶς 2 Ἀπριλίου τοῦ 2011.
Στὰ πλαίσια τῶν ἑορτασμῶν τῆς προστάτιδας τοῦ Ὅπλου τοῦ Πυροβολικοῦ ἀπὸ τὶς Ἑλληνικὲς Ἔνοπλες Δυνάμεις, τελέστηκαν στὶς 4 Δεκεμβρίου 2011, ἀπὸ τὸν τότε Ὑπουργὸ Ἐθνικῆς Ἄμυνας τῆς Ἑλλάδος, Δημήτριο Ἀβρααμόπουλο, τὰ ἀποκαλυπτήρια τῆς προτομῆς τοῦ ἥρωα Ἀντιστράτηγου Ἐμμανουήλ Χατζηδάκη.
Μέρος πιὰ τῆς Ἱστορίας ἀποτελεῖ καὶ τὸ τρισάγιο στὴ μνήμη τῶν πεσόντων καὶ ἡ ἀναπεμπόμενη Δέηση γιὰ τὴν ἀνεύρεση των ἀγνοουμένων, ποὺ διοργανώνει ὁ Σύνδεσμος κάθε χρόνο, ἀπὸ τὸ 2004. Πρῶτα στὸ Μνημεῖο τῶν Πεσόντων καὶ Ἀγνοουμένων Πυροβολικοῦ, στὸ «Στρατόπεδο Χρήστου Σαμάρα», στὴν Ἀθαλάσσα, καὶ ἀπὸ τὸν Ἰούλιο τοῦ 2014 στὸ νέο Μνημεῖο, στὸ Πλατὺ Ἀγλαντζιᾶς, ἐκδήλωση στὴν ὁποία παρευρίσκονται τόσο ἡ πολιτεία ὅσο καὶ οἱ οἰκογένειες τῶν ἡρώων μας.
Σημειώνουμε ἀκόμα ἐδῶ τὸν «Ἀγώνα Δρόμου Μνήμης καὶ Τιμῆς τῶν Ἡρώων τοῦ Πυροβολικοῦ» στὴν περιοχή τῆς Ἀθαλάσσης, μὲ συμμετοχὴ ἐφέδρων πυροβολητῶν, καθὼς καὶ στελεχῶν καὶ κληρωτῶν ἀπὸ ὅλες τὶς μονάδες τοῦ Πυροβολικοῦ. Αὐτό, ὡς θεσμός, ἄρχισε τὸν Φεβρουάριο τοῦ 2006 καὶ συνέχισε νὰ διεξάγεται μέχρι τὸ 2009. Ἔτσι γιὰ τὴν ἱστορία.
Ὡς Πρωταρχικός στόχος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβούλιου τοῦ Συνδέσμου τέθηκε ἐξαρχῆς ἡ ἀπόδοση τιμῆς στοὺς ἡρωικοὺς νεκροὺς καὶ ἀγνοουμένους μας. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἔρευνα γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ πλήρους Ἀρχείου τῶν πεσόντων καὶ ἀγνοουμένων Πυροβολικοῦ, ἔργο ποὺ ἀνέλαβε νὰ φέρει καὶ ἔφερε σὲ μεγάλο βαθμὸ σὲ πέρας, μὲ τὴν ἵδρυσή του, ὁ Σύνδεσμος. Ἄρχισαν τότε οἱ πρῶτες συναντήσεις μὲ τὶς οἰκογένειες τῶν ἡρώων μας καὶ οἱ συγκεντρώσεις τῶν συμπολεμιστῶν τους. Ἔγιναν ἐπίσης οἱ ἀπαιτούμενες ἐπαφὲς μὲ τὴν Ὑπηρεσία Ἀγνοουμένων καὶ τὴν Ὑπηρεσία Ἀνθρωπιστικῶν θεμάτων καὶ ἐντοπίστηκαν τὰ ὀνόματα καὶ οἱ πληροφορίες γιὰ τὸν μεγαλύτερο ἀριθμὸ ἢ σχεδὸν γιὰ ὅλους τοὺς πεσόντες καὶ ἀγνοουμένους τοῦ Πυροβολικοῦ.
Στὴν Εἰσαγωγὴ τῆς ὁμιλίας μου μίλησα γιὰ ἆθλα καὶ γιὰ βραβεῖα ἀρετῆς. Ἔτσι στὸ οἴκημα του Συνδέσμου πραγματοποιοῦνται κάθε χρόνο τελετές ἐπίδοσης μεταλλίων τιμῆς στοὺς πολεμιστὲς τῶν μονάδων τοῦ Πυροβολικοῦ, ποὺ ἔλαβαν μέρος στὶς ἐπιχειρήσεις γιὰ τὴν ἀπόκρουση της βάρβαρης τουρκικῆς εἰσβολῆς τοῦ καλοκαιριοῦ τοῦ 1974. Μιὰ σειρὰ ἰδιαίτερα συγκινητικῶν ἕως συγκλονιστικῶν ἐκδηλώσεων, ποὺ κάλυψε μὲ τὴ σειρὰ ὅλες τὶς μονάδες Πυροβολικοῦ. Στὰ μέτρα αὐτὰ κυκλοφόρησε τὸ 2016 καὶ ἕνα συνοπτικὸ τομίδιο «Ἀναφορὰ Μοίρας. Γιὰ τὴν 189 Μοίρα Πεδινοῦ Πυροβολικοῦ», γραμμένο ἀπὸ τὸν ὁμιλοῦντα. Ἔτσι, εἰς ἀνάμνησιν. Ματαιότητες θὰ ποῦν ἴσως οἱ πολλοί. Ὅμως, αὐτὰ κουβαλοῦμε κι αὐτὰ θὰ πάρουμε μαζί μας, φεύγοντας, σκέφτομαι. Μὲ τὸν ἔρωτα τῆς πατρίδος μας θὰ φύγουμε. Αὐτά.
Τηλεοπτικὴ παραγωγὴ τοῦ Συνδέσμου ὑπῆρξε καὶ ἡ συγκλονιστικὴ ταινία – μαρτυρία «Τὸ βουνὸ τῆς Σιωπῆς», μὲ θέμα τὴν ἡρωικὴ καὶ ταυτόχρονα τραγικὴ 181 Μοῖρα Πεδινοῦ Πυροβολικοῦ καὶ ὅσους ἔπεσαν μαχόμενοι στὴν ἐπικὴ μάχη-ἐνέδρα τῆς 23ης Ἰουλίου 1974. Τὰ δικαιώματα προβολῆς της παραχωρήθηκαν στὸ Ραδιοφωνικὸ Ἵδρυμα Κύπρου. Ἡ ταινία προβάλλεται ἔκτοτε κατὰ τὶς μαῦρες ἐπετείους τῆς Τουρκικῆς Εἰσβολῆς.
Ταυτόχρονα μὲ τὴν παραγωγὴ τῆς ταινίας καὶ κατὰ τὶς ἐπισκέψεις στὸν χῶρο ἐνέδρας, στὴ Διάβαση Μπέλλα-Πάις, ἄρχισε καὶ ἡ μεγάλη προσπάθεια τοῦ Συνδέσμου γιὰ τὸν ἐντοπισμὸ τῶν ὁμαδικῶν τάφων τῶν ἀγνοούμενων μαχητῶν τῆς Μοίρας. Ὅλα τὰ στοιχεῖα ποὺ εἶχαν συγκεντρωθεῖ, παραδόθηκαν, ὑπὸ μορφὴ πολὺ ἐμπεριστατωμένης μελέτης, μὲ χάρτες καὶ φωτογραφίες στὶς ἁρμόδιες κρατικὲς ὑπηρεσίες γιὰ διερεύνηση. Μὲ βάση τὶς πληροφορίες, ποὺ ὁ Σύνδεσμος παρέδωσε, ἄρχισαν οἱ ἔρευνες καὶ οἱ ἐκταφές, μὲ ἐξαιρετικά ἀποτελέσματα καὶ τὸν ἐντοπισμὸ ἑνὸς μεγάλου ἀριθμοῦ λειψάνων τῶν ἀγνοουμένων μαχητῶν τῆς ἡρωικῆς Μοίρας.
Στέκομαι σὲ ἐκεῖνο τὸν ἀγῶνα τοῦ Συνδέσμου γιὰ τὶς ἐκταφὲς τῶν ἡρώων, τις επισκέψεις πρῶτα στο χώρο της μάχης, μέσα στὸ σουρουπο, μυστικὰ καὶ ἀθὀρυβα, τὸν ἐντοπισμὸ τῶν σημείων ταφῆς. Ἔτσι βγῆγκαν στὸ φῶς τὰ λείψανα, τὰ ὀστὰ τῶν κεκοιμημένων. Γιὰ νὰ μεταφερθοῦν στο Ἀνθρωπολογικό Εργαστήριο, στο παλιό αεροδρόμιο Λευκωσίας, με εκεῖνα τα κατάψυχρα τραπέζια, ὅπως περιγράφεται κατὰ τρόπο λιτὸ καὶ συγκλονιστικό.
Μιὰ ἄλλη σημαντικὴ παραγωγὴ τοῦ Συνδέσμου εἶναι ἡ σύνθεση, τὸ 2013, τῆς «Ἐλεγείας γιὰ τὸν Χαμένο Πυροβολητή», ἑνὸς πένθιμου ἐμβατηρίου ἀφιερωμένου στοὺς ἥρωες τοῦ Πυροβολικοῦ.
Μείζονος σημασίας ζητούμενο ἀποτελεῖ, πιστεύουμε, ἡ καταγραφή της Ἱστορίας τῶν Μονάδων τοῦ Πυροβολικοῦ. Πέραν τούτου, εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀποδοθεῖ μὲ λόγο ἱστορικῶς ἔγκυρο ἡ συμμετοχὴ τῶν Μονάδων τοῦ Πυροβολικοῦ στὶς μάχες τοῦ 1974. Τὸ βαρὺ ἔργο ποὺ ἀνέλαβαν. Ἡ ἐφαρμογὴ τῶν σχεδίων ἐπιχειρήσεων. Ἡ ἀποτελεσματικότητα τοῦ πυρός. Ἡ ἀπόδοση τῆς ἱστορικῆς δικαιοσύνης. Ἡ ὅλη προσπάθεια, ἀπὸ ὅσο γνωρίζω, εὑρίσκεται ἐν ἐξελίξει. Γιὰ ὅλα αὐτὰ ἐπιβάλλεται σοβαρότητα, λόγος ἐγκρατὴς καὶ συστηματικὴ ἔρευνα καὶ μελέτη ἀπὸ μέρους τῶν εἰδικῶν. Γιατὶ τώρα εἶναι ἡ ὥρα τῶν ἐπιστημόνων καὶ τῶν εἰδικῶν.
Στὸ οἴκημα τοῦ Συνδέσμου, σημειώνουμε ἀκόμα, πὼς στεγάζεται καὶ Μουσεῖο, μὲ ποικίλα πολεμικὰ κειμήλια, τὰ ὁποῖα ὁ Σύνδεσμος ἔχει συλλέξει, καθὼς καὶ μόνιμη ἔκθεση ἱστορικῶν φωτογραφιῶν. Μιὰ πρώτη ἔκθεση φωτογραφίας γιὰ τὴν Ἱστορία τοῦ Πυροβολικοῦ πραγματοποιήθηκε τὴν 4η Δεκεμβρίου 2004 στὸ «Στρατόπεδο Χρήστου Σαμάρα», στὴν Ἀθαλάσσα. Τότε ἦταν καὶ ἡ πρώτη επίσημη παρουσία τοῦ Συνδέσμου Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ στοὺς ἑορτασμούς γιὰ τὴν προστάτιδα τοῦ Πυροβολικοῦ Ἁγία Βαρβάρα. Εἶναι, πιστεύουμε, σημαντικὸ νὰ συγκεντρωθεῖ μαρτυρικὸ ὑλικό, κειμήλια καὶ ἄλλα ἐνθυμήματα, ποὺ νὰ ἀποτελέσουν μέρος ἢ παράρτημα τοῦ σχεδιαζόμενου Πολεμικοῦ Μουσείου τῆς πατρίδος μας.
Τὸ 2012 ἔχουμε τὴν σύσταση τοῦ «Ἐμπιστεύματος Ὑποτροφιῶν τοῦ Παγκυπρίου Συνδέσμου Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ», τὸ ὁποῖο ἔχει προικοδοτήσει, μὲ τὸ ἀπαιτούμενο κεφάλαιο, τὴ χορήγηση μιᾶς ὑποτροφίας ἐτησίως σὲ φοιτητὴ διδακτορικοῦ ἐπιπέδου μὲ ἔρευνα σὲ θέμα ποὺ ἀφορᾶ στὴ νεότερη Κυπριακὴ Ἱστορία. Ἡ πρώτη ὑποτροφία παραχωρήθηκε τὸ 2012 καὶ τὸ ὅλο πρόγραμμα ὑποτροφιῶν συνεχίζεται σταθερά, μὲ στόχο τὴν ἀνάδειξη τῆς ἔρευνας καὶ τῆς μελέτης στὸν τόπο τῆς νεότερης Ἱστορίας καὶ τὴ συνακόλουθη στήριξη τῶν νέων ἐπιστημόνων.
Ἀπὸ τὸν Ὀκτώβριο του 2006, ο Σύνδεσμος στεγάζεται σὲ οἴκημα στὴν περιοχὴ Χρυσαλινιώτισσας στὴ Λευκωσία. Ἐδῶ πραγματοποιεῖται τὸ μεγαλύτερο μέρος τῶν δραστηριοτήτων του. Ἐκδηλώσεις ἀπόδοσης τιμῆς, ἐνδοσωματειακοὶ ἑορτασμοί, διαλέξεις γιὰ διάφορα ἐνδιαφέροντα θέματα, ἐνημερώσεις γιὰ τὴν πορεία τῶν ἐρευνῶν γιὰ τὴν ἀνεύρεση τῶν ἀγνοουμένων μας, ἐκθέσεις φωτογραφιῶν, αἱμοδοσίες, συνεστιάσεις καὶ ἄλλα. Συμπληρωματικὰ ἀναφέρουμε τὸ φιλανθρωπικὸ ἔργο τοῦ Συνδέσμου, τὴ στήριξη τῶν ἀναξιοπαθουσῶν οἰκογενειῶν τῶν ἡρώων πυροβολητῶν καὶ τὴν ποικίλη ἐνίσχυση τῶν Μονάδων τοῦ Πυροβολικοῦ.
Ἐξαιρετικῆς σημασίας ὑπῆρξαν οἱ τελετὲς ἀνακήρυξης ὡς ἐπίτιμων μελῶν τοῦ Συνδέσμου, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2007 καὶ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2008 ἀντίστοιχα, τῶν ἀγνοουμένων Ἀντιστράτηγων Στυλιανοῦ Καλμπουρτζῆ, Διοικητῆ τῆς ἡρωικῆς 181 ΜΠΠ καὶ τοῦ Ἀντιστράτηγου Παύλου Κουρούπη, Διοικητῆ τοῦ ἡρωικοῦ 251 Τάγματος Πεζικοῦ.
Κατά τοὺς ἐνδοσωματειακοὺς ἑορτασμοὺς τῆς ἑορτῆς τῆς μεγαλομάρτυρας Ἁγίας Βαρβάρας, προστάτιδας τοῦ Πυροβολικοῦ, τὸ 2007, ἀνακηρύχθηκαν ὡς ἐπίτιμα μέλη τοῦ Συνδέσμου οἱ διατελέσαντες Διοικητὲς Πυροβολικοῦ ΓΕΕΦ Ἀντιστράτηγοι Πέτρος Χατζηαντωνίου καὶ Ἀλέξανδρος Μιχαηλίδης καὶ κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ 2008 ὁ Ὑποστράτηγος Ἀνδρέας Τσίγκης. Κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τοῦ 2009, τιμήθηκαν ἀπὸ τὸν Σύνδεσμο ὅλοι οἱ ἀποστρατευθέντες ἀξιωματικοὶ τοῦ Πυροβολικοῦ. Ὁ Σύνδεσμος τίμησε ἀκόμα τὸν ἀγωνιστὴ Βάσο Λυσσαρίδη. Αὐτά, ἔτσι γιὰ τὴν ἱστορία. Τέλος, ὡς ἐπιτίμος Πρόεδρος τοῦ Συνδέσμου ἀνεκηρύχθη τὸ 2016, ὁ κύριος Κώστας Δράκος, Πρόεδρός του ἀπὸ τῆς ἱδρύσεώς του.
Ὁλοκληρώνουμε αὐτὴ τὴν ἀναφορά μας γιὰ τὰ εἰκοσάχρονα τοῦ Παγκυπρίου Συνδέσμου Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ, ἐπισημαίνοντας καὶ ὑπενθυμίζοντας πὼς κύριος σκοπός καὶ στόχος των ἐνεργειῶν καὶ τῆς δραστηριότητας τοῦ Συνδέσμου, ὅπως καθορίζεται ἀπὸ τὸ Καταστατικό του, εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση της πατρίδας μας. Σ’ αὐτὸ τὸν σκοπὸ ἐπικεντρώνονται ὅλες μας οἱ δυνάμεις. Ἡ κατεχόμενη γῆ μας καὶ οἱ τάφοι τῶν ἡρώων μας, στὸν Πενταδάκτυλο καὶ τὴν Μεσαορία, ἀποτελοῦν φάρο καὶ πυξίδα τοῦ ἀγῶνος μας.
ΝΙΚΟΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Γράφτηκε στὶς 10-12 Ὀκτωβρίου 2018
Ἐκφωνήθηκε στὶς 14 Δεκεμβρίου 2018, σὲ ἐκδήλωση γιὰ τὰ εἰκοσάχρονα τοῦ Παγκυπρίου Συνδέσμου Ἐφέδρων Πυροβολικοῦ
- Μεγάλο μέρος τοῦ κειμένου ἀποσπάσθηκε ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα «Πυροβολητής» καὶ τὶς σχετικὲς πληροφορίες ποὺ ἀναγράφονται ἐκεῖ.
ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ
Τ Ε Λ Ε Τ Η ΓΙΑ ΤΑ 20ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΦΕΔΡΩΝ
Π Υ Ρ Ο Β Ο Λ Ι Κ Ο Υ
Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2018 Αίθουσα Δημοσιογραφικής Εστίας
Πρώτιστο που πρέπει απόψε να λεχθεί είναι τούτο:
Πριν 20 χρόνια συγκροτήθηκε και επί 20 χρόνια λειτουργεί
ένας ακόμη προμαχώνας:
Του ασυνθηκολόγητου αγώνα
για την απελευθέρωση της σκλαβωμένης
από τον τουρκικό Αττίλα
ελληνικής γης της Κύπρου μας.
Προμαχώνας απελευθέρωσης ονόματι
Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Πυροβολικού.
Η δράση και τα έργα αυτού του Συνδέσμου,
κατά την πρώτη εικοσαετία της ζωής του,
παράγουν αισθήματα τιμής και ευγνωμοσύνης
σε όλους όσοι είχαμε την τύχη
έκτοτε να συνδεθούμε στενά
με τους πρωτεργάτες του, Εφέδρους Πυροβολητές.
Η φύση και ο χαρακτήρας του, ως Προμαχώνας Λευτεριάς,
με τις σωλήνες των πυροβόλων του αταλάντευτα στραμμένες,
σε διάθημα για τη διάσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας
και την απελευθέρωση των σκλαβωμένων εδαφών της,
υπήρξε εξ αρχής κι εξακολουθεί να είναι
η κύρια αιτία της σχέσης και όλων ημών,
των Τυφεκιοφόρων Πεζικαρίων Εθνοφυλάκων
που παραμένουμε και εθελοντικά πλέον
στην ένοπλη υπεράσπισης της πατρίδας,
με αυτόν τον Σύνδεσμο
των εν όπλοις αδελφών μας
Εφέδρων Πυροβολητών.
Ζήσαμε όλ’ αυτά τα χρόνια σπουδαιότατης
σημασίας γεγονότα της δράσης του Συνδέσμου.
Την επανασύνδεση τιμής, των επιζώντων πολεμιστών
των μονάδων του Πυροβολικού του 1974.
Την έμπρακτη αναζήτηση των Μαρτυρικών Οστών
των ηρωικών συμπολεμιστών μας του 1974
στα θυσιαστήριά τους στον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο.
Την ανέγερση των Μνημείων, των Προτομών
των Ηρώων του Πυροβολικού.
Την τολμηρή αναψηλάφηση της φρικτής
αλλά και ηρωικής πολεμικής ιστορίας,
κάθε Μοίρας Πυροβολικού,
στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες,
των αποφράδων ημερών του Ιουλίου και Αυγούστου του 1974
της εθνικής μας καταστροφής.
Όλα όσα, συνδέουν άρρηκτα,
ως Διά της Γνώσεως Ισχύ,
Ισχύ ανίκητη,
φρόνημα ακατάβλητο
και ηθικόν ακμαιότατον
στο εθνικό καθήκον που ορίζουν εσαεί
οι θυσίες των ηρώων της λευτεριάς.
Διότι ήταν ανέκαθεν
και είναι για πάντα ένας ο κανόνας:
Εύδαιμον το ελεύθερον,
το δε ελεύθερον το εύψυχον κρίναντες.
Χρόνια πολλά
Και καλή λευτεριά.
ΛΑΖ.Α.ΜΑΥΡΟΣ
