Ο Χριστόδουλος Α. Μαζαράκη ήταν ο πρωτότοκος γιός του Αρέστη και της Σοφίας Μαζαράκη. Γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου το 1951 στη Φιλούσα Πόλεως Χρυσοχούς. Έζησε εκεί τα πρώτα χρόνια της ζωής του και μετά σε ηλικία 12 χρόνων μετακόμισε με την οικογένεια του στη Αργάκα όπου και φοίτησε στην Τεχνική Σχολή Πόλεως Χρυσοχούς. Στα 18 του χρόνια κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά όπου και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, καταρχήν στο Μπογάζι περιοχή Αμμοχώστου, αργότερα στην περιοχή Πύργου Τυλληρίας και τους τελευταίους μήνες της στρατιωτικής του θητείας στην 187 μοίρα πεδινού πυροβολικού στη Λευκωσία. Το 1971 συμπλήρωσε την στρατιωτική του θητεία και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Λευκωσία, όπου εισάχθηκε στην Αστυνομική Σχολή. Υπηρέτησε στη δύναμη για 3 χρόνια.
Στις 20 Ιουλίου 1974 όταν έγινε η τουρκική εισβολή προσέτρεξε από τους πρώτους και παρουσιάστηκε σαν έφεδρος στην μονάδα του, την 187η Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού που έδρευε στην Αθαλάσσα. Την ίδια μέρα μαζί με τη μονάδα του και κατόπιν διαταγής μετέβησαν στο Γερόλακκο για να αντισταθούν στους Τούρκους εισβολείς στη προσπάθεια τους να μην καταληφθεί το αεροδρόμιο Λευκωσίας. Για τρία εικοσιτετράωρα πολεμούσαν χωρίς ανάσα και τα πολεμοφόδια σχεδόν εξαντλήθηκαν. Στις 22 Ιουλίου το απόγευμα διατάχτηκε εκεχειρία και υπήρξε κατάπαυση του πυρός. Την επομένη ημέρα ο Χρίστος Μαζαράκης κατόπιν στρατιωτικής εντολής μετέβηκε με 5 άλλους εφέδρους στο στρατόπεδο Αθαλάσσας για να μεταφέρουν πυρομαχικά στο χώρο του αεροδρομίου.
Αφού οι 6 έφεδροι εκτέλεσαν την στρατιωτική διαταγή, στην επιστροφή προς το αεροδρόμιο και παρά το κέντρο ΑΡΚΑΔΙ, οι Τούρκοι εισβολείς τους είχαν στήσει ενέδρα. Το στρατιωτικό land rover που επέβαιναν βλήθηκε από πυρά τουρκικών αρμάτων μάχης. Σύμφωνα με μαρτυρία οι έφεδροι στρατιώτες μας αν και τραυματισμένοι βγήκαν από το land rover και πήραν θέσεις μάχης. Οι Τούρκοι εισβολείς συνέχισαν να χτυπούν ανελέητα τους 6 στρατιώτες για μια και πλέον ώρα, οι στρατιώτες μας αν και πληγωμένοι αγωνίστηκαν με νύχια και με δόντια, έξι παλικάρια εναντίον εκατοντάδων λυσσασμένων Τούρκων, μονάχοι στο πουθενά, χωρίς κάλυψη, χωρίς καμιά βοήθεια. Μέχρι να φτάσουν ενισχύσεις οι έφεδροι μας ήταν ήδη νεκροί.
Για την οικογένεια του Χριστόδουλου ο θάνατος του ήταν άγνωστος μέχρι το 2000. Από την 23η Ιουλίου του 1974 η τύχη του αγνοείτο. Για την οικογένεια Μαζαράκη άρχισε ο μεγάλος Γολγοθάς για την ανεύρεση του 23χρονοι παλληκαριού. Ο Χριστόδουλος Μαζαράκης σύμφωνα με γραπτή μαρτυρία του ενός επιζόντα (ως εκ θαύματος) από αυτή τη μάχη χτυπήθηκε στο πίσω μέρος του κεφαλιού και ο θάνατος του ήταν ακαριαίος. Η αναγνώριση των λειψάνων του ήρωα Χριστόδουλου Μαζαράκη πραγματοποιήθηκε το Σεπτέμβριο του 2000. Τα λείψανα του ήρωα παραδόθηκαν στην οικογένεια του και τάφηκαν στην κοινότητα Μεσόγης τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Αν και ο ήρωας καταγόταν από άλλη περιοχή της Πάφου, η οικογένεια θεώρησε σωστό ο ήρωας να ταφεί στο χώρο που κηδεύτηκε η μητέρα του.