Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης και με στρατιωτικές τιμές ήρωα, κηδεύτηκε την Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου από τον Ιερό ναό Αγίου Σπυρίδωνος στον Συνοικισμό Στρόβολος ΙΙ στη Λευκωσία, πρωτοστατούντος του Μητροπολίτη Μεσαορίας κ.Γρηγόριου, ο μέχρι πρόσφατα αγνοούμενος έφεδρος στρατιώτης Πυροβολικού της 173 ΜΑ/ΤΠ Στυλιανός Ορφανίδης από την Κυθρέα.
Επικήδειο ομιλία εκ μέρους της πολιτείας εκφώνησε ο Προϊστάμενος στην Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων κ. Λεωνίδας Παντελίδης καθώς και η θυγατέρα του Ήρωα Παντελίτσα Ορφανίδου, η εγγονή της αδελφής του ήρωα Γεωργία Γρηγορά και ο κοινοτάρχης Νέου Χωριού Κυθρέας.
Ο Στυλιανός Ορφανίδης έπεσε ηρωικά μαχόμενος τον Αύγουστο του 1974 και τα οστά του ανευρέθηκαν αρχές Ιουνίου 2017, πρόχειρα θαμμένα σε ομαδικό τάφο ( μαζί με τα οστά άλλων 4 συμπολεμιστών του ) στην σκλαβωμένη Βώνη και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA.
Ο Στυλιανός Ορφανίδης γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου 1950 στην Κυθρέα όπου και μεγάλωσε. Είναι γιος του Ανδρέα Στυλιανού Ορφανίδη (Ραμές) από την Κυθρέα και της Χρυστάλλας Χατζηβασίλη Πελεκάνου από τη Φιλιά. Είχε δυο αδελφές, την Μηλίτσα και την Μαρία. Το 1974 ήταν έγγαμος και πατέρας ενός τέκνου.
Οι γονείς του και η αδελφή του Μηλίτσα δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ στο σπίτι τους στη Κυθρέα από τους Τούρκους εισβολείς με την κατάληψη της κωμόπολης στις 14 Αυγούστου 1974. Ο πατέρας του ήταν 55 χρονών, η μητέρα του 53 και η αδελφή του 26. Η αδελφή του Μαρία ήταν η μόνη που επέζησε από την οικογένεια, κι’ αυτό επειδή ήταν παντρεμένη στην Λευκωσία. Οι γονείς και η αδελφή του παραμένουν αγνοούμενοι.
Στις 12 Σεπτεμβρίου 1971 νυμφεύθηκε τη Ξένια Δημητρίου από το Νέο Χωρίο Κυθρέας, θυγατέρα του Δημήτρη Λουκά από την Τύμπου και της Αγγελικής Καννάουρου από το Νέο Χωρίο. Εκεί έφτιαξε και το δικό του σπιτικό. Από τον γάμο του απέκτησε μια θυγατέρα, την Παντελίτσα, η οποία τον Αύγουστο του 1974 μόλις είχε συμπληρώσει τα δύο της χρόνια.
Ο Στυλιανός Ορφανίδης αποφοίτησε από το Δημοτικό Σχολείο της Κυθρέας το 1962 και στην συνέχεια φοίτησε για τρία χρόνια στο Γυμνάσιο και αμέσως μετά μπήκε κατευθείαν στην βιοπάλη. Έγινε οικοδόμος και εργαζόταν στην εργοληπτική εταιρεία «ΠΕΤΡΑ», που ήταν ιδιοκτησίας συγχωριανού του.
Κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά το 1968 στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Νεοσυλλέκτων στον Καράολο Αμμοχώστου. Αφού έτυχε της βασικής εκπαίδευσης επιλέγηκε για να υπηρετήσει στο Πυροβολικό και στην συνέχεια τοποθετήθηκε στην 173 Μοίρα Πεδινού Πυροβολικού στην Αμμόχωστο, όπου υπηρέτησε τη θητεία του για δυο χρόνια.
Με το ξέσπασμα της τουρκικής εισβολής στις 20 Ιουλίου 1974 και την κήρυξη γενικής επιστράτευσης, κατατάγηκε στην Μοίρα του, την 173 Μοίρα Αντιαρματικού Πυροβολικού, που έδρευε στο στρατόπεδο «Ανδρέα Δημητρίου» στην περιοχή Καραόλου της επαρχίας Αμμοχώστου. Έλαβε μέρος με τη μονάδα του στις επιχειρήσεις για την εξουδετέρωση της αντίστασης των τούρκων στην εντός των τειχών πόλη της Αμμοχώστου και την περιοχή Σακκάρια.
Κατά την εκεχειρία, μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου της εισβολής πήρε ολιγόωρη άδεια και και μετέβηκε στο χωριό του για να δει την οικογένεια του.
Με την εκδήλωση του δεύτερου γύρου ήταν αδύνατη η μετάβασή του στον Καράολο. Γι’ αυτό εντάχθηκε στην πυροβολαρχία της 173 Μοίρας που τάχθηκε στην περιοχή Μιας Μηλιάς – Νέου Χωριού σε μια προσπάθεια ανακοπής της προέλασης των Τουρκικών αρμάτων προς την Αμμόχωστο. Όταν έσπασε η γραμμή της Μιας Μηλιάς υποχώρησαν μαζί με άλλους στρατιώτες ανατολικά προς τη περιοχή του χωριού Βώνη.
Από τότε χάθηκαν τα ίχνη τόσο του ιδίου όσο και των άλλων στρατιωτών. Είχε συλληφθεί και δολοφονηθεί εν ψυχρώ μαζί με 4 άλλους συμπολεμιστές του σε σπίτι στην κατεχόμενη Βώνη.
45 σχεδόν ολόκληρα αγωνίας και εγκαρτέρησης με πίστη και ελπίδα, η οικογένεια του, οι συγχωριανοί και οι συμπολεμιστές του τον υποδέχθηκαν σαν ήρωα. Η ταφή των οστών του έγινε στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Η πολιτεία, σε ένδειξη εκτίμησης για την ηρωική προσφορά του ήρωα στην προάσπιση της ελευθερίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, επέδωσε στη σύζυγό του Ξένια, κατά την διάρκεια σεμνής τελετής στο Προεδρικό Μέγαρο τον Ιούλιο του 2014, τιμητική πλακέτα και δίπλωμα. Τιμητική πλακέτα επέδωσε στη σύζυγό του, στις 5 Φεβρουαρίου 2005 και ο Σύνδεσμος μας. Στο μνημείο που ανήγειρε ο Σύνδεσμος μας στη μνήμη των πεσόντων και αγνοουμένων του Πυροβολικού στον περίβολο του εξωκλησίου της Παναγίας της Ελευθερώτριας στο Πλατύ Αγλαντζιάς, αναγράφεται και το όνομα του Στέλιου Ορφανίδη.
