Ο πρώτος στρατηγός που νίκησε δυνάμεις του άξονα και αρνήθηκε να υποχωρήσει μπροστά στους Ιταλούς. Από ήρωας έγινε προδότης, όταν ανέλαβε υπουργός στη δοσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου.
Όπως ο λαός λέει: …τα στερνά τιμούν τα πρώτα…
Μετά τον τορπιλισμό του καταδρομικού ΕΛΛΗ στην Τήνο, στις 15 Αυγούστου 1940 και τη διαφαινόμενη εισβολή της Ιταλίας στην Ελλάδα, ο αντιστράτηγος Αλέξανδρος Παπάγος με εντολή του Ιωάννη Μεταξά, ετοίμασε το σχέδιο άμυνας απέναντι σε μια Ιταλική εισβολή, που προέβλεπε μια σύντομη άμυνα επί των Ελληνοαλβανικών συνόρων και μετά τακτική υποχώρηση σε μια πιο στρατηγική θέση σε δεύτερη γραμμή άμυνας από όπου θα υπερασπίζονταν την Ηγουμενίτσα.
Με την εκδήλωση της Ιταλικής επίθεσης την 28η Οκτωβρίου 1940, ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, τότε διοικητής της 8ης Μεραρχίας Ηπείρου, αγνόησε τις εντολές που υπαγορεύονταν από την εκτίμηση του Γενικού Επιτελείου πως ο αγώνας στα βουνά της Πίνδου θα ήταν μάταιος. Έμεινε σταθερός στη θέση Ελαία- Καλαμά επί των συνόρων με την Αλβανία. Ο Χαράλαμπος Κατσιμήτρος όχι μόνο δεν υπάκουσε, αλλά στη συνέχεια έδωσε διαταγή για μαζική άμυνα. Η εντολή του ανέφερε πως «η υποχώρηση ήταν αδιανόητη και πως τα σύνορα ήταν η τελευταία γραμμή άμυνας». Οι στρατιώτες του ενθουσιάστηκαν. Άλλωστε ήταν όλοι Ηπειρώτες. Γνώριζαν καλά τα μέρη και αγωνίζονταν κυριολεκτικά για τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους και τους τάφους των προγόνων τους. Η ηρωική αντίσταση των Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών αιφνιδίασε τις Ιταλικές δυνάμεις εισβολής. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο ελληνικός στρατός σύντομα έπαψε να είναι αμυνόμενος και πέρασε στην αντεπίθεση. Αν και ο Κατσιμήτρος αντιμετωπίστηκε με καχυποψία για «έλλειψη ρεαλισμού», όταν έφτασαν στην Αθήνα τα πρώτα νέα από το μέτωπο το κλίμα άλλαξε. Ο Χαράλαμπος Κατσιμήτρος έγινε ο πρώτος στρατηγός του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που νίκησε δυνάμεις του άξονα και τις έτρεψε σε φυγή. Απελευθέρωσε τη Βόρεια Ήπειρο και προκάλεσε βαθιά κρίση στην ιταλική κυβέρνηση του Μουσολίνι με τους στρατηγούς του να κατηγορούν ο ένας τον άλλο για την διαφαινόμενη ήττα. Ο Κατσιμήτρος έγινε ένας ήρωας και το παράδειγμά του, σημείο αναφοράς.
Μετά την Γερμανική επίθεση στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941 και την ήττα του Ελληνικού στρατού, ο μέχρι τότε ήρωας έγινε προδότης. Αιτία ήταν η απόφασή του να συμμετάσχει στη δοσίλογη κυβέρνηση του στρατηγού Τσολάκογλου. Ο νικητής του αλβανικού μετώπου ανέλαβε υπουργός Εργασίας και αργότερα Γεωργίας. Όμως, μόλις πέντε μήνες μετά την ορκωμοσία του, στις 20 Σεπτεμβρίου του 1941, υπέβαλε την παραίτησή του η οποία έγινε αμέσως αποδεκτή. Αν και αντιλήφθηκε το λάθος του, το όνομά του αμαυρώθηκε. Ήταν πια ένας από τους συνεργάτες των Γερμανών. Η απελευθέρωση δεν τον βρήκε ως ήρωα που αντιστάθηκε στην επίθεση των Ιταλών. Αντιθέτως τον βρήκε υπόδικο. Δικάστηκε και φυλακίστηκε ως δοσίλογος. Η ποινή του ήταν κάθειρξη 5,5 χρόνων για συνεργασία και παροχή διευκολύνσεων στους Γερμανούς κατακτητές («διότι γενόμενος υπουργός συνέπραξεν μετά του πρωθυπουργού εις την εκτέλεσιν των αξιοποίνων πράξεων συνεργασίας και διευκολύνσεως…»). Ταυτόχρονα, αποπέμφθηκε από το στράτευμα με τον βαθμό του αντιστράτηγου. Το 1949, έχοντας εκτίσει το μεγαλύτερο μέρος της ποινής του, ο Βασιλιάς Παύλος του χάρισε το υπόλοιπο. Διατήρησε όλα του τα παράσημα και τον βαθμό του. Παράλληλε τέθηκε σε αναδρομική αποστρατεία από το 1947. Όμως, τα εγκλήματα της γερμανικής κατοχής ήταν νωπά και ο λαός δεν είχε διάθεση να συγχωρήσει όσους συνεργάστηκαν μαζί της, όποια και αν ήταν τα κίνητρά τους. Η φήμη του δεν αποκαταστάθηκε ποτέ αν και είχε πολεμήσει υπερασπιζόμενος την πατρίδα στους βαλκανικούς πολέμους, στο μακεδονικό μέτωπο, στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και τραυματίστηκε στη Μικρασιατική εκστρατεία στο Αφιόν Καραχισάρ. Αν μη τι άλλο, έζησε όλη τη θητεία του στην πρώτη γραμμή.
Το 1962
πέθανε μόνος και ξεχασμένος στον Άγιο Παντελεήμονα.Ο βίος και το άδοξο τέλος του στρατηγού Κατσιμήτρου, ας γίνουν
παράδειγμα για κάποιους οι οποίοι ναρκισίζοντες, διαλαλούν καθημερινά τη ¨
ραμποτική δράση¨ τους κατά την Τουρκική εισβολή του 1974, προσπαθώντας να
δικαιολογήσουν τις μεταγενέστερες επιλογές τους, τόσο σε σχέση με το εκτρωματικό
Σχέδιο Ανάν όσο και άλλα εξ ίσου σοβαρά εθνικά θέματα…
