Βρε Γιάννη τι μας θύμησες τώρα…
Με το άκουσμα της είδησης για τον απρόσμενο θάνατο σου φίλε Γιάννη Κουφόπουλε, στο μυαλό μας ήρθαν όλες εκείνες οι φορές που συναντηθήκαμε στις εκδηλώσεις του Συνδέσμου μας, αλλά και όλες οι κουβέντες που κάναμε μαζί τα τελευταία 20 χρόνια που σε γνωρίζαμε. Ψάξαμε στο αρχείο μας, για παλιές και νεότερες φωτογραφίες από αυτές όλες τις εκδηλώσεις που ήσουν παρόν, μήπως και βρούμε κάπου εσένα. Και ξαφνικά ανακαλύψαμε μια σειρά φωτογραφιών στο πρώτο τρισάγιο που τελέσαμε, 21 Ιουλίου 2004 ήταν, εκεί στο υπό κατασκευή ακόμα Μνημείο των Πεσόντων και Αγνοουμένων του Πυροβολικού στο στρατόπεδο «Χρήστου Σαμάρα» στην Αθαλάσσα. Ήταν τότε που ο Σύνδεσμος μας άρχισε δειλά-δειλά να καθιερώνεται μεταξύ των Συνδέσμων Εφέδρων της Πατρίδας μας. Ήταν ακριβώς 3 μήνες μετά την απόρριψη του εκτρωματικού σχεδίου Ανάν, το οποίο πολεμήσαμε με τόσο πάθος. Με μεγάλη μας έκπληξη εντοπίσαμε στις παλιές αυτές φωτογραφίες, μεταξύ των παρευρισκόμενων εσένα αλλά και τους άλλους φίλους που έφυγαν τα χρόνια που πέρασαν, τον Σωκράτη τον Ιεροδιακόνου και τον Γιώργο τον Σταφυλά. Θυμάσαι πόσο περήφανοι νοιώσαμε τότε όλοι, που για πρώτη φορά το πυροβολικό τιμούσε την μνήμη των Ηρώων του; Θυμάσαι τον όρκο που δώσαμε μετά το τρισάγιο εκεί μπροστά στο μνημείο… ότι θα πολεμούμε μέχρι τη τελευταία μας πνοή για να αποτρέψουμε την τουρκοποίηση της πατρίδας μας. Φίλε Γιάννη Κουφόπουλε να ξέρεις ότι τον όρκο που τότε δώσαμε, θα τον τηρήσουμε και όταν κάποτε ξανασυναντηθούμε δεν θα κατεβάσουμε τα ματιά από ντροπή αντικρίζοντας σε. Γιατί επίορκοι δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ.
